یا صاحب الزمان
چه طولانی شد
این عطش
چه طاقت سوز شد
این تشنگی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دیریست که دلدار، پنهان ز نظرهاست، دلها سوزانند و چشم ها تر، جگرها خون، قلبها درتپش فراق، تا روزی، ظاهر شود در نظرها.
ای غیب از نظر به خدا می سپارمت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بهار بی خزان من
بـلای تو بـه جـان من
دیده من به راه تـوست
ایــــن دل نـــاقـــابل مــن
مــشتـری نـــگاه تـــوســت.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرزویــم از شـکـفـتن اســت
در قدمت جان سپردن است
بـهشت من با تو بودن است
بیا گل نرگس
بیا گل نرگس
بیا گل نرگس
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اگـر مـــرا صــدا کـنی
دلـم پــر از صـفا کـنی
چه می شود تـفقدی
به حـال این گدا کـنی
جود و کرم از تو آیتی
تو ثمر هر عبادتی
کعبه من
کعبه من
کعبه من کن عنایتی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای عــشق آسـمونـی
دوســتـت دارم مـی دونـی
الهی من فدات بشم
تـــو مــــوسـم جَــــوونـی
مـن کـه نـدارم از در خونت نشونی
تـا کی منو دنبال عـشقت می کشونی
مهدیا عشق تُو تو دل من زده جَوونِه
باز این دلم گرفته برات بَهونه
من مستِ مستِ مستم
پــیمـونــه تــوی دســـتم
با این که هر چی هستم
عـشقت رو می پـرستم
بخوای نخوای گدای می خونتم من
به جون هرچی مَرده دیونتم من
خراب اون نگاهای مستونتم من
مولانا یا ابا صالح.
همین: